Kategorio: Berichte

Ĉi-jare la ESF celebros la Zamenhoftagon jam je la 14-a de decembro, unu tagon antaŭ la naskiĝdatreveno de Zamĉjo, kiu ja estas la 15-a.

Estis la jaro 1904. Tiam okazis pluraj esperantorilataj gravaĵoj:

Unue, estis la jaro de lastaj laboroj pri la eldonota Fundamento de Esperanto.

Due, en 1904 okazis la unua internacia Esperanto-renkontiĝo, kvazaŭ la “nula UK”, ofte nomita “la antaŭkongreso” de la unua oficiala kongreso en 1905.

Kaj tria evento gravas tiujare, almenaŭ por ni: en 1904 fondiĝis la Esperanto-Societo Frankfurto, kies unua renkontejo okazis – je la Wiesenhüttenplatz, situanta inter la frankfurtmajna ĉefstacidomo kaj la rivero Majno.

Pro tio, mi dum la lasta estrarkunveno proponis, ke ni ĉi-jare, 120 jarojn post la fondiĝo de nia klubo, ankaŭ tie kunvenu, kie nia societo kreiĝis. Kaj ĉiu partoprenontulo antaŭe elektu poemon aŭ teksteton el la Fundamento aŭ el la Fundamenta krestomatio por deklami ĝin dum nia renkontiĝo sur la “placo de gazonaj dometoj”, tiel la signifo de la placa nomo.

Kromnote, ke ni renkontos ĉi-foje je sabato estas eble bona koincidenco, ĉar Zamenhof estis ja judo, se eĉ li ne estis tradicia kredulo (sed la patrino estis, kaj estis pro ŝi, ke Zamenhof flue parolis la jidan, ĉar la patro intence hejme parolis la rusan).

Loko kaj tempo jam estis anoncitaj en antaŭa ei, en nia Telegramkanalo, kaj per retpoŝta dissendo, tamen, denove por rememorigo: Ni renkontos je la placo Wiesenhüttenplatz, kiu situas tre proksime al la frankfurtmajna ĉefstacidomo, je la 11:45-a horo. Post nia deklamado (kaj eble kantado de La Espero) ni iros al restoracio por tie kune tagmanĝi.

Hodiaŭ pro renovado nia renkontiĝo en la Stattkafejo estas nuligita. Pliaj informoj en nia telegram grupo “Esperanto Frankfurt”   

La 17-an de junio ’23 intermite  ok klubmembroj ĉeestis nian esperantan informtablon en urbocentro apud la ĉefgardejo (germanlingve: Hauptwache). Estis bona vetero kaj bela etoso. La nomo “Esperanto” estis de fore videbla sur flagoj, flagrubando kaj sur tablo en formo de Esperanto-numernplato. Certe ekinteresiĝis nur malmulte  da preterpaŝantoj pri niaj ofertaĵoj, sed ni ja povis babili kun kelkaj de ili kaj eble vekis intereson okupiĝi pri Esperanto. 

Post longa tempo de abstino ĉi-jare ni fine festis nian kutiman kristnaskan kunvenon kaj kune kantis, muzikumis, prelegis poemojn kaj anektodojn kaj ĝuis la bonan etoson trinkante teon, ardovinon kaj manĝante multajn specojn da kuketoj kaj la faman kristnaskan kukon el Dresdeno.

Dum nia lasta regula rekontiĝo ni aŭskultis interesan prezenton pri la fora oriento. Vojaĝraportoj kaj bildserioj pri kongresoj en fremdaj landoj ja relative oftas en Esperantujo, sed ĉi-foje la afero iomete aliis.

Frank Lappe rakontis pri lando, kiun mi apenaŭ konas, kien mi supozeble neniam vojaĝos. Sed bone, kiu povas scii tion?

Li rakontis pri la kutimoj kaj naturo, kaj klarigis, kial vegetaranoj apenaŭ havas ŝancon en tiu lando. Gruntbovoj kaj sovaĝaj ĉevaloj travagadis la fotojn, kaj infanoj kun tre seriozaj vizaĝoj penseme rigardis nin. Sed Frank ne nur montris al ni tion; sur pluraj fotoj troviĝis artefaritaj montoj apud la stratoj, kiuj unuavide ŝajnis al ni kiel rubaĵoj kun ŝiraĵoj el blua plasto aŭ ŝtofo, sed verdire estas sanktaj lokoj („ovoo“). Ni povis kvazaŭ observi, kiel oni sukcesas malkonstrui grandan jurton ene de dudek minutoj, kaj ni povis rigardi la senarbaran vastecon de la pejzaĝo. Do, denove ni pere de Esperanto ricevis impreson de mondparto, pri kiu mi alikaze ne scius ion ajn. Dankon!

Ni partoprenis per ZUM presentaĵo dum la IKS (interkultura semjno 2022)